Living The Light – Robby Müller (2018)
Η κινηματογρφική ομάδα Δαγκάνα συνεχίζει τον κύκλο προβολών στη STEREOSIS με κεντρικό περιεχόμενο την φωτογραφία.
Η δεύτερη προβολή είναι προγραμματισμένη για την Πέμπτη 17 Ιούλη στις 21:30 με την ταινία – ντοκυμαντέρ Living The Light – Robby Müller (2018), της M. Claire Pijman.
Ή Κλαιρ Πάιμαν βυθίζεται στο προσωπικό αρχείο ενός εκ των σημαντικότερων διευθυντών φωτογραφίας του σύγχρονου σινεμά, του Robby Müller. Στην ταινία της παρελαύνουν σπουδαίοι δημιουργοί, που έχουν συνεργαστεί με τον Robby Müller, όπως οι Wim Wenders, Jim Jarmusch, Lars von Trier, Agnès Godard, Jay Rabinowitz, Frieder Hocheim, Steve McQueen και άλλοι.
Η ταινία δεν έχει πάρει διανομή στις ελληνικές αίθουσες και προβάλλεται για πρώτη φορά. Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00 και η προβολή θα ξεκινήσει στις 21:30, ενώ μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση πάνω στο έργο και το περιεχόμενο του Müller.
Ο Ρόμπι Μύλλερ είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους στον κόσμο που ξέρουν πώς να «παίζουν» τον ήλιο. Πώς να πιάνουν τις ακτίνες του σαν πεταλούδες. Πώς να χτυπούν τις δέσμες του σαν συγχορδίες.
Όχι μόνο η μουσική αντηχεί και πάλλεται μέσα από αυτές τις τρυφερά υφασμένες κλωστές φωτός, όπως βλέπουμε και ακούμε στις πρώτες εικόνες του Living the Light, όταν ο Ρόμπι κινεί την κάμερά του — η κάμερα μετατρέπεται και η ίδια σε μουσικό όργανο. Και όλος ο κόσμος χορεύει, ακτινοβολεί, φωτίζεται.
Για το εξαιρετικό της κινηματογραφικό δοκίμιο Living the Light, η σκηνοθέτις και διευθύντρια φωτογραφίας Κλερ Πέιμαν είχε πρόσβαση σε χιλιάδες ημερολόγια σε βίντεο Hi8, φωτογραφίες και Polaroid που είχε τραβήξει ο Μύλλερ ενώ δούλευε σε μία από τις πάνω από 70 ταινίες που κινηματογράφησε κατά τη διάρκεια της καριέρας του· συχνά σε μακροχρόνιες συνεργασίες με σκηνοθέτες όπως ο Βιμ Βέντερς, ο Τζιμ Τζάρμους και ο Λαρς φον Τρίερ.
Η ταινία μπλέκει αυτές τις εικόνες με αποσπάσματα από το έργο του, δημιουργώντας έτσι μια ρευστή και κινηματογραφική συνέχεια.
Στο μουσικό σκορ της ταινίας, ο Τζιμ Τζάρμους προσδίδει σε αυτήν τη μεγάλη παλέτα ζωής και τέχνης μια επιπλέον μουσική φωνή.
Αποκαλύπτεται έτσι πώς η ζωή και το έργο, και η τέχνη και ξανά η ζωή, αλληλοεμπνέονταν και αλληλοτροφοδοτούνταν συνεχώς. Ένα αδιάκοπο ρεύμα εκφραστικών αλλά και ευαίσθητων εικόνων που δείχνουν πώς ο κόσμος αποκαλύπτεται καλύτερα μέσα από την κάμερα.
Πώς ο κόσμος ζωντανεύει (και ζει) μέσα από τον φακό. Πώς οι δρόμοι και τα δωμάτια ξενοδοχείων που κινηματογράφησε με τον Βέντερς ήταν και δικοί του δρόμοι και δωμάτια. Πώς το περιβάλλον του περνούσε από το ένα μέσο στο άλλο.
Ο αληθινός του προορισμός ήταν πάντα η απεικόνιση, η αποκάλυψη όσων έβλεπε. Και μέσα σε αυτά τα δωμάτια και σε εκείνους τους δρόμους τον τραβούσαν οι πιο αντανακλαστικές επιφάνειες: τα παράθυρα και οι καθρέφτες, οδηγώντας σε μια αδιάκοπη ροή αυτοπροσωπογραφιών του διευθυντή φωτογραφίας ως ενός ανθρώπου με κάμερα.
Με την πρωτοποριακή του κάμερα, τις εφευρετικές και καινοτόμες μεθόδους φωτισμού, την ξεχωριστή του αίσθηση για το βάθος του χρώματος και την ελευθερία στο κάδρο, αλλά και με τη συνεχή του αναζήτηση για απλότητα, ενέπνευσε γενιές διευθυντών φωτογραφίας να ανακαλύψουν το δικό τους βλέμμα.
Εκτός από δεξιοτέχνης του αναλογικού φιλμ, υπήρξε και πρωτοπόρος του ψηφιακού κινηματογράφου, όταν γύρισε τις πρώτες του ψηφιακές ταινίες με τον Λαρς φον Τρίερ.
Το έργο του έχει συγκριθεί με εκείνο ζωγράφων όπως ο Βερμέερ και ο Χόπερ — κι αυτοί, όπως κι εκείνος, δάσκαλοι του φωτός. Αλλά ακόμη κι όταν τελειώνουν οι ταινίες του, οι εικόνες του συνεχίζουν να κινούνται. Το φως δεν σβήνει ποτέ, γιατί πάντα άφηνε χώρο στην ανθρώπινη ιστορία να μιλήσει μέσα από τις εικόνες. Να έρθει στο φως.
Living the Light είναι η ιστορία αυτού του φωτός.
